Daar stonden we dan, ieder met een uiteinde van het touw in de hand. Ik stond voor haar grootste angst, alles wat haar tegenhield de volgende stap te zetten. Een stap waarvan Judith wist dat ze hem moest maken maar allerlei doemscenario’s en vooral de leegte die daarna zou kunnen ontstaan, hielden haar tegen.
Hangen aan haar doemscenario
Ik trok, Judith trok harder, ik trok nog een beetje harder, en wat deed mijn klant? Juist ja, nog harder trekken, reflexmatig in de weerstand, geen idee hebben van een andere manier om om te gaan met haar irreële angst. Zo gingen we een tijdje door. “Hoe los je dit nou op?”, vroeg ik haar. Ze trok nog weer harder. Tja, dit was geen oplossing, ze was in verwarring en trok steeds maar harder. Ik hield de spanning op het touw, Judith hing er aan, ze zetten zich schrap, alles in haar hing aan het touw. Judith hing aan haar doemscenario, dat wat haar op dezelfde plek hield. Het duurde even, nog even en toen….ontspanning op haar gezicht: “Ohhh ja, loslaten!” riep ze opgelucht. Ze voelde de ontspanning in haar lijf.
Loslaten
Als je je verzet loslaat, hou je energie over om te bewegen in de richting die bij je past. Spannend is het zeker, het moment dat je loslaat. Poeh, daar is moed voor nodig! En het kan je zomaar veel opleveren. De vrijheid om een andere keuze te maken bijvoorbeeld. Met deze symbolische oefening heeft Judith gevoeld hoe het is om los te laten. Die ervaring is een mooie oefening voor het echte werk! Er is een poster van Loesje: als je loslaat, heb je twee handen vrij! Niets is minder waar.
Reageren? Graag!